Sessizlik...

Bu aralar çok durgunum kendi içimde, mutlu hayaller kuruyorum. Savaşım yok kimseyle ve kendimle kavgam. Alışık değilim bu sakin hallerime kendi kendime korkuyorum. Alışmışım bir kere hayat ile kavgaya, düşünmeye,hayaller kurmaya ve olması ihtimali dahilinde planlar yapmaya. 
Şimdi ise sadece olur, yaparız, sıkıntı yok diyorum. Bedenim beni benden korumaya almış gibi. Fırtına öncesi sessizlik gibiyim. Belki de sadece yoruldum artık, iş hayatımdaki oyunlardan ve kahpe insanlardan. Birde dengemi bozan bir iş teklifi var tabi. Heveslendirdiler ama bir cevap gelmedi. O da çok yordu beni. Ben ufak ihtimallere büyük hayaller kuran bir insanım elimde değil. Yani bu aralar yarımı gömdüm,yarımı güneşe döndüm. İçimde şefini kaybeden bir orkestranın hüznü var. Dışımda ise o güçlü müziği.  Bekliyorum, neyi beklediğimi ve ne istediğimi bilmeden. Hayaller kuruyorum heyecanlanmadan umursamadan.







4 yorum:

  1. Bazen istediğin bir şeyi beklemek yorar insanı farkında olmadan.
    Belki de bu süreç içindeki o boşluğa sebep olmuştur.

    İş olasılığı kesin olarak bitti mi? Son durum nedir? Merak ettim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bugün görüşmeye çağırdılar. Kısmetse haftaya 2. görüşme :)

      Sil
    2. İkinci görüşme dediğine göre olumlu bakıyorsun.
      Haydi bakalım bol şanslar!

      Sil
    3. İşte hep bu olumlu bakışlar beni sessizliğe sürüklüyor :) İyi dileklerin için teşekkür ederim...

      Sil

 

Panikçiler

Çok Sevdiler